Professionalisering in de buitensport

In 1991 werd door de Stichting Recreatie, in samenwerking met de Nederlandse Belangen Vereniging Buitensporten (NBVB), het Keurmerk Buitensport geïntroduceerd, onder andere om goede opleidingen voor buitensportbegeleiders tot stand te brengen, zodat deelnemers aan buitensport op een veilige en deskundige wijze worden begeleid. Het Keurmerk hanteert ten aanzien van buitensport de volgende definitie: “activiteiten, die in de natuur plaatsvinden, dus niet op terreinen die speciaal voor het uitvoeren van sportieve en recreatie-activiteiten zijn aangelegd, waarbij de deelnemers zichzelf voortbewegen met spierkracht of windstuwing, en die niet geassocieerd worden met massatoerisme”. Uit een onderzoek van G. Josephi uit 1992 naar de bestaande opleidingen op (buiten)sportgebied bleek onder andere, dat het bij de opleidingen voor buitensport een warboel is, en dat inhoud en kwaliteit per opleiding sterk verschillen. Toen het Keurmerk daarom besloot bepaalde opleidingseisen te gaan vaststellen, bestond behoefte aan achtergrondinformatie. Vraagstelling van deze examenscriptie is dan ook: “Wat moet een buitensportbegeleider kunnen of aangeleerd worden op het gebied van buitensportbegeleiding?”. Doel is aanbevelingen te doen met betrekking tot eindtermen voor een module buitensportbegeleiding.