Waar voor ons belastinggeld?

In dit onderzoek nemen de auteurs zeven publieke diensten onder de loep: primair en voortgezet onderwijs, ziekenhuiszorg, extramurale en intramurale verpleging en verzorging, politie en rechtspraak. De kosten van deze diensten stegen in de periode 1995-2010 meestal veel sneller dan de hoeveelheid product, ook nadat rekening is gehouden met de invloed van de geldontwaarding. De kostprijs per eenheid product een behandeling in het ziekenhuis, het onderwijs aan een leerling op de basisschool, enzovoort – nam dus voortdurend verder toe. Valt de hogere kostprijs te verklaren door een verbetering van de kwaliteit en door een grotere doeltreffendheid van de dienstverlening? Daarvan blijkt in het algemeen geen sprake te zijn. De waardering bij de gebruikers van de onderzochte diensten bleef constant of daalde zelfs in bepaalde gevallen. Aanbieders klagen regelmatig dat hun dienstverlening door gebrek aan middelen onder druk staat. Berichtgeving in de media heeft soms een uitgesproken negatieve teneur. Als dat allemaal zo is, rijst onvermijdelijk de vraag: waar is al dat in de afgelopen vijftien jaar beschikbaar gekomen extra geld dan gebleven?