Sport als derde opvoedingsmilieu (1)
samen gericht werken aan een padagogische sportcultuur
Sport wordt, naast gezin en onderwijs, wel het derde opvoedingsmilieu genoemd. Echter, dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan! Immers, waar gezin en onderwijs sinds jaar en dag worden gezien als vanzelfsprekende settingen waar kinderen worden opgevoed, is dit voor sport nog helemaal niet zo onbetwistbaar. Alleen een uurtje sport aanbieden, de training als technische opbouw van oefenstof zien, wedstrijden en competitie organiseren, maakt niet dat jeugdigen als vanzelf worden opgevoed door sport en dat sport bijdraagt aan de persoonlijke en sociale ontwikkeling. De cijfers naar grensoverschrijdend gedrag in de sport (Vertommen e.a., 2016) laten ook zien dat sport niet altijd leuk en gezellig is en jeugdigen daar ook zelfs ernstige schade door kunnen oplopen. Dit vraagt om een bewuste visie over die opvoedende rol. Hoewel de afgelopen drie decennia binnen onderzoek en programma’s meer aandacht is voor de opvoedkundige waarde in en door sport, is het voor verenigingen nog altijd niet gemakkelijk om deze rol in en aan te nemen. In dit artikel geven we een aantal handvatten dat sportverenigingen kan helpen bij het creëren van een pedagogisch sportklimaat (deel 1) en de daarvoor noodzakelijke cultuurverandering in gang te zetten (deel 2).
pedagogisch sportklimaat, sport als derde opvoedingsmilieu