Het spelen verspeeld?
speelruimte creëren met het OPA-model
In een gedicht uit de bundel ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’ van Tjitske Jansen staan de regels “Is er een leeftijd waarop iemand je komt vertellen: Vanaf heden is spelen verboden” en “Wie zou degene zijn die mij dat kwam vertellen?”. In het van calvinisme doordrenkte performativiteitsdenken in het hedendaagse onderwijs, zijn het vooral de onderwijsgevenden die zeggen “vanaf nu is spelen verboden!”. We moeten ons richten op Cito-scores, Plannen van Toetsing en Afsluiting, eindtoetsen, Pisa-ranglijsten, geslaagden-percentages en rendementscijfers. Onderwijs gaat niet om het spel maar om de knikkers. Kwalificatie als belangrijkste opbrengst van ons onderwijs. Is er dan nog wel ruimte voor spelen? Is er nog ruimte voor spelen in het bewegingsonderwijs? In dit artikel wil ik met behulp van het OPA-model laten zien dat we in de lessen bewegingsonderwijs speelruimte kunnen creëren.