Heb het lef om zelf te spelen!

Dit is een reactie op het artikel van Sandra Meeuwsen in dit topic, dat mede tot stand is gekomen naar aanleiding van haar dissertatie ‘Kritiek van de Sportieve rede. Een filosofische archeologie van de moderne sport’ (2020). In dit betoog ga ik direct in dialoog met haar opvattingen door er één vraagstuk uit te lichten dat in het eerste hoofdstuk van haar boek wordt beschreven. Daarin legt Meeuwsen namelijk haar (top)sportvinger nadrukkelijk op de zere en in haar ogen nog steeds etterende wond van het algemeen aanvaarde idee dat sport vooral als spel moet worden gezien en opgevat. Deze voortdurende mythe in de opvattingen over de sport in onze beweegcultuur, wil ze met haar kritische verhaal ontrafelen en dat levert zeker de nodige voer voor filosoferende bewegingsonderwijzers op.