Belemmeringen bij het leren zwemmen voor kinderen met een beperking

Ouders moeten de nodige hobbels nemen om passende zwemles te vinden voor hun kinderen met een beperking. Dat blijkt uit onderzoek van het Mulier instituut.

Het gaat daarbij niet alleen om de vaak langere trajecten en bijkomende kosten, maar ook om onvoldoende passend zwemaanbod. Dit onderzoek biedt inzicht in waarom kinderen met een beperking relatief vaak geen zwemles volgen of niet doorgaan tot aan of na het A-diploma.

Te weinig informatie over geschikte zwemles: ouders ervaren dat er weinig informatie vindbaar is over zwemlessen die geschikt zijn voor deze doelgroep. Het gaat hun daarbij om zwemlessen in kleinere groepen, met aandacht voor overmatige prikkels en met instructeurs met de juiste kennis en vaardigheden.

Aanbod kan beter: ook het aanbod zelf wordt als beperkt ervaren. Hoewel er zeker goede ervaringen zijn, noemen ouders een tekort aan benodigde kennis en vaardigheden bij instructeurs. Over omgaan met uiteenlopende beperkingen, maar ook over hoe ze zwemles voor deze doelgroep leuk kunnen maken. Daarnaast kan de communicatie tussen zweminstructeurs en ouders beter, om tot een betere benadering van het betrokken kind te komen.

Hoge kosten werken belemmerend: doordat gezinnen veel extra uitgaven hebben voor de zorg van hun kind, soms in combinatie met een lager gezinsinkomen, spelen ook de hogere kosten van de vaak langere zwemlestrajecten een rol. Gemeenten bieden daarbij soms ondersteuning, maar het ontbreekt aan landelijke uniformiteit.

Focusgroepen met ouders en interviews met zweminstructeurs: deze resultaten zijn gebaseerd op vijf focusgroepsgesprekken en drie individuele interviews met in totaal negentien moeders, van wie er drie ook ervaring hebben als zweminstructeur. Dit zijn moeders van kinderen met een motorische beperking, een taalontwikkelingsstoornis, gedragsproblemen en/of een autismespectrumstoornis. Het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van de Nationale Raad Zwemveiligheid (NRZ).