Beleidsvervreemding bij criminele inmenging in de amateursport

Verenigingsbestuurders zijn niet altijd toegerust om criminele inmenging tegen te gaan op de club, omdat ze zich simpelweg vervreemd voelen van het te voeren beleid of het beleidsthema. Dat blijkt uit onderzoek van het Mulier Instituut.

Deze beleidsvervreemding houdt in dat verenigingsbestuurders geen handelingsvrijheid voelen binnen het beleid dat zij moeten uitvoeren (machteloosheid) of de toegevoegde waarde van de beleidsacties niet zien (zinloosheid).

Ondersteuning moet aansluiten bij percepties van bestuurders

Wanneer verenigingsbestuurders niet toegerust zijn om criminele inmenging tegen te gaan op de club, reageren sportbonden en de Rijksoverheid vaak door scholing aan te bieden en handelingsinstrumenten en -protocollen te ontwikkelen. Dit vanuit het idee dat verenigingsbestuurders niet goed durven te handelen (handelingsverlegenheid).

Maar als beleidsvervreemding de reden is dat verenigingsbestuurders geen uitvoering geven aan beleid tegen criminele inmenging, is andere verenigingsondersteuning nodig, die aansluit bij de percepties van bestuurders.

Vijf dimensies van beleidsvervreemding bij criminele inmenging

Voor het beleidsthema criminele inmenging bestaan vijf dimensies van beleidsvervreemding: strategische, tactische en persoonlijke machteloosheid, zinsloosheid voor de sportsector en zinloosheid voor de eigen vereniging. Als je weet in welke mate bestuurders deze vormen van machteloosheid of zinloosheid ervaren, kun je bepalen hoe een verenigingsbestuurder toch overtuigd kan worden van het belang van maatregelen tegen criminele inmenging op de vereniging.

Open vragen voor sportverenigingen
In het onderzoek zijn 188 open antwoorden geanalyseerd op een vragenlijst verspreid onder 7.643 sportverenigingen (respons 1.370) in elf takken van sport. In de vragenlijst werden verenigingsbestuurders gevraagd naar aard en omvang van criminele inmenging bij amateursportverenigingen en de weerbaarheidsmaatregelen die zij nemen.