Volkskracht

Aan het einde van de negentiende eeuw was sport een activiteit voor een handvol elitaire jonge mannen. Vijftig jaar later waren sportvelden in alle uithoeken van het land te vinden, was gymnastiek een verplicht onderdeel van de lesprogramma’s en deden Nederlanders buiten school- en verenigingsverband fanatiek aan lichamelijke opvoeding en sport.

Deze opmars was mede het resultaat van de arbeid van een bont gezelschap sport- en beweegpropagandisten. Zij schreven bibliotheken vol en reisden stad en land af om het grote publiek en de politiek het belang van dit nieuwe maatschappelijke verschijnsel duidelijk te maken. Sport was voor deze propagandisten namelijk veel meer dan een plezierige vrijetijdsbesteding: sport was voor hen een instrument dat in dienst stond van een hoger doel: de versterking van Nederland.

In zijn proefschrift analyseert Jelle Zondag de ideeën en inspanningen van de pleitbezorgers van lichamelijke opvoeding en sport. Aan de hand van de geschiedenis van het bewegingsonderwijs, het Nederlands Olympisch Comité en de Nederlandse scoutingbeweging onderzoekt hij hun antwoorden op de vraag: waarom zijn sportieve activiteiten zo belangrijk?