Een bijzondere voorzitter van een speciale vereniging

Als je zelf terug kijkt op de afgelopen tien jaar; wat blijft dan hangen?
“De tijd is omgevlogen. Ik heb het werk altijd met passie en plezier gedaan. Dat komt omdat ik, net als Ladyfit zelf, heel veel heb kunnen werken aan mijn ontwikkeling. En dan bedoel ik niet alleen de vele vaardigheden die ik heb op gedaan, maar vooral mijn houding. Mijn houding is het belangrijkste dat ik heb kunnen ontwikkelen.”

Kun je daar iets meer over vertellen?
“Het allerbelangrijkste daarin is het omgaan met verschillen geweest. Het leren respecteren, het leren hanteren van verschillen tussen vrouwen. Maar tegelijkertijd leerde ik ook omgaan met verschillende stijlen van werken, verschillende visies en verschillende religies, ook binnen de Marokkaanse gemeenschap. Met al die verschillende identiteiten gingen we dan samen voor een doel. Het is een boeiende en hele mooie ervaring geweest.”

Het is je gelukt!
“Ik heb nu een gevoel van trots. Als ik kijk naar het begin van Ladyfit en hoe we het nu doen, dan hebben we veel geleerd en bereikt. Bewegen en sport is nu onderdeel van het leven. En niet onbelangrijk is dat alle vrouwen op een professionele manier zijn begeleid. Heel veel vrouwen zijn zelf verder gegaan met bewegen vanuit dat begin. Voor de docenten die nu lessen geven en actief zijn, is het natuurlijk heel belangrijk. Maar niet minder belangrijk is het voor de vrouwen van het eerste uur die bij ons zijn gaan sporten en de nieuwe generatie die het weer heel anders doet. Ik geniet van de mensen die toch een beetje andere kijk op de wereld zijn gaan krijgen.”

Hoe is dat proces gegaan?
“Het belangrijkste is de beslissing nemen te gaan sporten. Het is de stap waardoor vrouwen zorg voor zichzelf gaan krijgen, dat is de doorbraak! Dat vrouwen een beetje gaan kijken naar zichzelf en wat zij zélf nodig hebben. Sporten is natuurlijk goed voor je lichamelijke gesteldheid, maar sport ontwikkelt ook een bepaalde mentaliteit. Het biedt contact met andere vrouwen en dat brengt veel teweeg. Het is een proces waar de eerste, beslissende stap is voor jezelf te kiezen en te gaan sporten. Het proces dat samen met andere vrouwen ontstaat, brengt daarna heel veel plezier. Ze hebben een warme en veilige plek buitenshuis en er is veel herkenning bij elkaar. Tegelijkertijd zijn er bijvoorbeeld verschillen in achtergrond, religie, opleiding en in leeftijd.”

“De vrouwen zijn meer open geworden naar elkaar en dat zorgt voor een ontwikkeling in hun eigen leven. Sommige mensen hebben ook een sportcarrière gestart vanuit Ladyfit. Zo is er een dame, Klarita, die Klarita-Fit heeft opgericht. Dit is een stichting die gevarieerde sport- en beweegactiviteiten aanbiedt aan vrouwen in Utrecht, zoals Body Steps, Cardiotraining, Latin Dance, Aerobics en BBB. Klarita is begonnen bij ons met onze taallessen rondom haar inburgering en nu heeft ze een eigen onderneming. Dat vind ik geweldig.”

Wat was jouw rol daarbij?
“Ik ben een bruggenbouwer geweest met de sport als inzet. Dat kan natuurlijk op allerlei manieren. Je bent ook voor jezelf bezig als je sport, dus ik ken het proces dat veel vrouwen hebben doorlopen. Dat heb ik geregeld gezien; vanuit de herkenning kun je makkelijk aansluiten. Aansluiten om iedereen mee te nemen in de wereld van participeren in de samenleving. Zo investeert Ladyfit veel in eigen mensen, in coaching en in opleidingen. Ik geloof heilig in sport als middel. Sport moet centraal staan voor de vrouwen zelf. Wat daarna verder opgebouwd wordt, is allemaal mooi meegenomen. Plezier hebben en er zijn met andere vrouwen staat eigenlijk centraal. Dat zorgt voor vertrouwen in elkaar en in jezelf en kan tot van alles en nog wat leiden. Dat heeft Ladyfit ook laten zien.”

De taart ter ere van het tienjarig jubileum van Ladyfit wordt aangesneden.

Hoe heeft het besturen zich bij jou ontwikkeld in de loop der jaren?
“Toen ik begon in de pioniersfase wist ik niks, maar het was voldoende voor de fase waarin ik toen zat. Op het moment dat we meer projectmatig gingen werken, ben ik bestuurskunde gaan studeren. Er was heel weinig ervaring met besturen in de Marokkaanse gemeenschap. Die ervaring heb ik gaandeweg het proces opgedaan. En we werden gesteund door Nederlandse vrouwen die met ons mee gingen besturen, vrouwen met veel ervaring op dat vlak. Met elkaar vanuit eigen expertise en ervaring vormden we een goed bestuur.”

“Mijn ervaring en kennis die ik vanuit Marokko heb meegenomen, betrek ik wel eens in gesprekken met jongeren die hier zijn opgegroeid. Het gaat er dan om ze te inspireren anders in het leven te gaan staan. En soms wil ik ze op andere gedachten brengen. De jongeren met een niet-westerse achtergrond hebben veel behoefte om meer te weten te komen over hun eigen achtergrond en religie. Ik ben inderdaad een bruggenbouwer, ik zie mezelf als Marokkaanse en als Nederlandse. Beide aspecten zijn een belangrijk element in mijn identiteit. Ik maak gebruik van wisselende identiteiten. Ik kan daarbij de Nederlandse en de Marokkaanse repertoires herkennen en hanteren. Bij anderen en bij mezelf. Vaak verbind ik verschillende mensen met verschillende opvattingen en gewoonten in de gesprekken met elkaar. Ik kan een situatie creëren waarin ze samen op kunnen trekken of inzicht verwerven in de situatie.”

“Ik ben er gevoelig voor om de verwachtingen van mensen ten aanzien van hun omgeving waar te nemen en daar stem ik mijn communicatie en invalshoeken op af. Ik zet het soms ook strategisch in. Vaak om mensen – jongeren bijvoorbeeld – bewust te maken van verschillen die er zijn en die er mogen zijn in een situatie. Dat mensen volgens bepaalde dominante systemen redeneren en denken. Zo kunnen oudere Marokkaanse mensen sommige dingen niet begrijpen. Als ik de mensen en hun interactie goed begrijp, kan ik die wereld van de systemen waarmee ze niet goed kunnen omgaan, duiden en overbruggen. Religie speelt daar in de moslimgemeenschap een belangrijke rol in. Er zijn grote verschillen. Ik heb bij Ladyfit dergelijke culturele systemen leren zien en begrijpen. Ik heb de mogelijkheid ontdekt die verschillen te kunnen blootleggen, zodat ik mensen heb kunnen helpen inzicht te krijgen in hoe ze naar anderen kijken. Op die manier heb ik kunnen bijdragen aan de bewustwording van mensen en het leren omgaan met verschillen.”

“Het begint volgens mij allereerst bij de keuze voor jezelf. En in het geval van Ladyfit begint het bij het kiezen om te gaan sporten. Dat is een grote stap voor veel Nederlandse Marokkaanse en Turkse vrouwen, echt een doorbraak. Het is voor de meerderheid van die gemeenschap meer geaccepteerd geraakt als je gaat sporten. Daarop borduren vrouwen dan verder, dat kan grotere en kleinere vervolgstappen betekenen. Het onderlinge gesprek van de vrouwen en elkaar in je waarde laten. Daar gaat het om. Ik wil het denken niet veranderen, maar laten zien dat er andere denkwijzen bestaan. Ik kan hen even meenemen in het denken van een ander. Even een denkwijze openen als het ware, door voorbeelden en dan komt er wel een volgende stap. Het is het bewust worden dat er meerdere manieren zijn om naar een situatie te kijken. Het begint allemaal met de eerste stap, de beslissing om te gaan sporten, en daarmee iets vragen voor zichzelf!”

Waar ben je trots op?
“Ik ben zo vaak trots geweest. Ik was trots op ons voetbalteam en het feit dat het nog steeds bestaat, dat een aantal van hen nog steeds voetbalt of actief is als vrijwilliger. Ik ben trots op de gezondheidsthema’s en de toename van sportende vrouwen, de Lady Businessclub, de opvoedingsgesprekken, op ons team van 22 vrijwillige professionele docenten, de gesprekken over identiteit en religie. Hoe houd je je leven onder controle? Allemaal belangrijke en interessante gesprekken bij Ladyfit. De identiteit en verschillende rollen van vrouwen waren steeds terugkerende thema’s. Ik ben er ook trots op dat vrijwilligerswerk meer bekend geworden is in de gemeenschap van deze vrouwen en het systeem van verenigingen hun bekend is. Dat is ook voor hun kinderen en de kinderen van hun kinderen van grote waarde.”