Verpleeghuisbewoner mag kiezen wat hij/zij wil doen tijdens dagelijks aandachtsuurtje

Ruim een week geleden lekten de plannen van Staatssecretaris Van Rijn (Volksgezondheid) al uit en nu, op Prinsjesdag, wordt het in de troonrede onderbouwd: Er komt structureel 210 miljoen euro beschikbaar om de zorg in de verpleeghuizen te verbeteren en ruimte te maken voor meer persoonlijke aandacht. Zoals eerder in de media genoemd ‘het aandachtsuurtje’ lijkt hiermee een financiële onderbouwing te krijgen. Eén uur persoonlijke aandacht van een begeleider om te kunnen doen wat de oudere graag wil.
Marco Barten (NISB) bepleit een keuze voor beweging en daarmee voor zelfredzaamheid en kwaliteit van leven.

Het aandachtsuurtje is een belangrijk onderdeel van de plannen van Van Rijn om de kwaliteit van de zorg in verpleeghuizen te verbeteren. In mijn oren klinkt het bijna alsof je een wens mag doen. ‘Als ik mag bepalen wat ik wil doen (samen met een professional)’. Wat kan ik dan kiezen? En wat zal ik dan kiezen?

Wat kun je kiezen?

In het nieuws las ik als voorbeelden het samen door oude fotoalbums bladeren of een ommetje maken. Voor mensen met vergevorderde dementie denk ik ook meteen aan snoezelen (zintuigactivering in een prettige sfeer). Of voor bewoners die fysiek nog wat meer kunnen: samen op de duofiets, een boodschapje doen of de planten verzorgen. Zou het lukken om samen naar het zwembad te gaan? Of om iets te gaan knutselen of te koken of bakken? Zonder nog de details van de plannen te kennen kun je je dromen en legio ideeën vormen. En als je dan mag kiezen, wat is dan het beste of fijnste om te doen? Het is een uurtje extra, naast de tijd die je met familie en vrijwilligers deelt en samen invult. Je wilt dat uurtje met een professional natuurlijk optimaal benutten lijkt mij. Waar profiteer en geniet je als verpleeghuisbewoner het meeste van? Voor een belangrijk deel is dat persoonlijk. Wat is jouw behoefte? Maar er zijn waarschijnlijk ook wel wat algemene drijfveren. Bijvoorbeeld je zelfredzaamheid zo lang mogelijk behouden en kwaliteit van leven ervaren. Daar zie ik vanuit mijn kennis en ervaring veel kansen voor bewegen, activiteit en activering.

Kies voor zelfredzaamheid en kwaliteit van leven

Vanuit het Nederlands Instituut voor Sport & Bewegen (NISB) weet ik wat bewegen voor ouderen doet: ‘Regelmatige lichamelijke activiteit kan de gevolgen van het verouderingsproces vertragen en vitaliteit stimuleren van ouderen in zorginstellingen. Het is aannemelijk dat beweegstimulering voor deze mensen een positieve invloed heeft op de participatie, zelfredzaamheid en kwaliteit van leven’. Meer feiten zijn te vinden in de factsheet ‘Belang van bewegen voor ouderen‘. Bewegen verlaagt bijvoorbeeld het risico op het ontstaan van dementie en Alzheimer en vertraagt het proces van Alzheimer. Het zorgt voor behoud van spierkracht en is daarmee belangrijk om zelfredzaam te blijven en vallen te voorkomen. En wat het mooie is: 15 tot 30 minuten per dag matig intensief bewegen heeft al een positief effect. Kies een activiteit die past bij de wensen en mogelijkheden van de oudere.

Welke oudere wil dat nou niet?

Mijn pleidooi zou dus zijn om daar waar mogelijk te kiezen voor in ieder geval een half uurtje bewegen: een wandelingetje, op de duo-fiets, bij slecht weer de hometrainer of een actief spelletje. Het levert de oudere zoveel positiefs op, waarbij zelfredzaamheid en kwaliteit van leven mij het belangrijkste lijken. Want welke oudere wil dat nou niet?

Marco Barten, communicatieadviseur NISB en betrokken bij het thema ‘beweegstimulering van ouderen’. 

Lees ook de blog van NISB-collega Jolanda de Zeeuw over recent onderzoek naar inactiviteit van ouderen in zorginstellingen Meer bewegen in zorginstellingen zeker mogelijk