Patiënten in beweging

Lichamelijke activiteit is een belangrijke component in het behouden en bevorderen van de algemene gezondheid; inactiviteit is echter een groeiend probleem in Nederland. Steeds vaker wordt in de gezondheidszorg om een beweegadvies gevraagd. Voor een goed persoonlijk beweegadvies is het nodig het actuele beweegpatroon van de betrokkene vast te stellen. Er zijn verscheidene methoden om lichamelijke activiteit te meten. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen subjectieve en objectieve methoden. Subjectieve methoden zijn vragenlijsten en beweegdagboeken. Objectieve methoden zijn indirecte calorimetrie, meting met dubbelgelabeld water, hartslagmeters, versnellingsmeters (activiteitenmonitor) en stappentellers. De keuze voor een methode hangt af van het doel van de meting en de beschikbaarheid van personeel, tijd en financiële middelen. In de klinische situatie wordt een gevalideerde vragenlijst meestal geprefereerd, maar bij effectmeting wordt deze bij voorkeur gecombineerd met een objectief meetinstrument.