Vrouwen al wel aan de bal, nog niet aan het roer

In het vrouwenvoetbal in Nederland is in 2007 een eredivisie vrouwen opgericht. Daarin zijn al vijf betaald voetbal organisaties weer gestopt met hun vrouwentak en de competitie verandert vaak. Onduidelijk was waarom de clubs stopten en welke beslisprocessen daaraan ten grondslag lagen en hoe er tot een stabielere competitie gekomen zou kunnen worden. Op basis van die probleemstelling wordt in het onderzoek de volgende onderzoeksvraag beantwoord: Welke discoursen bestaan er bij betrokkenen in (vrouwen) voetbalorganisaties over het organiseren en professionaliseren van het vrouwentopvoetbal en hoe verhouden de betrokken managers zich tot de bestaande machtsstructuren? Het onderzoek werd uitgevoerd met een kritisch sociologische lens. Er werden 17 diepte-interviews afgenomen, waarvan drie respondenten op directieniveau in betaald voetbal organisaties werken. Het lijkt erop dat het ‘voetbal is niet voor vrouwen’ of ‘vrouwen kunnen niet voetballen’ discours niet meer maatschappelijk geaccepteerd is. De vrouwentakken worden meer en meer gezien als serieuze topsport. Negatieve discoursen ten opzichte van het vrouwenvoetbal kunnen daarom niet meer zo stellig worden gecommuniceerd. Een beleidsaanbeveling is dan ook om die verworven status als ‘grote groeimarkt’ en ‘echte topsport’ te benutten om een sterkere positie in de organisaties te verwerven door het construeren van een ‘eigen’ beleidsverhaal.