Slimme sportbonden op weg naar Rome via Veenendaal of Zoetermeer?

In deze multiple casestudy is de samenwerking van sportbonden in twee organisatorische clusters onderzocht. Het gaat om de samenwerking tussen de tafeltennis, squash en schermen in Zoetermeer en duiken, bowlen, toerfietsen en dammen in Veenendaal. Een drietal theoretische modellen is gebruikt om de organisatieverandering te verklaren, te weten de economische organisatietheorie, neo-institutionele theorie en resource dependence theorie. De samenwerkingsverbanden in Zoetermeer en Veenendaal hebben op geheel andere wijze gestalte gekregen. In Zoetermeer is een samenwerking ontstaan tussen twee ‘familiesporten’ en later uitgebreid met schermen, terwijl in Veenendaal gestart is met totaal verschillende ‘recreatieve sporten’. Opvallend is wel, dat bijna alle bonden een negatieve ervaring hebben gehad voorafgaand aan de samenwerking.