Physiological demands of prolonged exercise

Wandelen is in veel landen één van de meest populaire vrijetijdsbesteding. De belangrijkste redenen hiervoor zijn dat het toegankelijk is voor jong en oud, en dat men eenvoudig de intensiteit van deze inspanning kan reguleren. Daarnaast wordt wandelen vaak door artsen voorgeschreven als een effectieve manier om de gezondheid van patiënten te verbeteren. Ondanks dat wandelen over het algemeen wordt beschouwd als een veilige manier van inspanning, laten recente studies in de medische literatuur zien dat er ook gezondheidsrisico’s kunnen optreden. Zo zijn verstoringen van de temperatuurregulatie (oververhitting), water- en zoutbalans (hyponatriëmie; een te lage zoutconcentratie) tijdens extreme omstandigheden gerapporteerd. Een voorbeeld hiervan is de Nijmeegse Vierdaagse van 2006. Tijdens deze wandeltocht zijn diverse deelnemers in het ziekenhuis beland met onder andere hittegerelateerde klachten. Aangezien de huidige beschikbare kennis over de fysiologische reacties tijdens duurinspanning zich voornamelijk beperkt tot jonge, gezonde en zeer getrainde personen, is vertaling van deze resultaten naar de gemiddelde, normale wandelaar onmogelijk. De populatie van wandelevenementen betreft namelijk een bijzondere samenstelling. Deelnemers variëren vaak van jong tot oud, getraind of ongetraind, tot mensen die al zelfs een ziekte onder de leden hebben. Om deze reden richt dit proefschrift zich op het bepalen van de lichaamsreacties op de kerntemperatuur, water- en zoutbalans en cardiaal troponine in een grote heterogene groep wandelaars die deelneemt aan de Nijmeegse Vierdaagse.